
“အထူအပါး နားမလည်ခြင်း"

ဒီဇိုင်းလောကမှာ အထူအပါး နားလည်ခြင်းဆိုတာ အရမ်းကို အရေးကြီးပါတယ်။ ဘဝဆိုတာ တစ်ဖြောင့်တည်းမဟုတ်ဘဲ၊ အထူအပါး၊ အလင်းအမှောင်၊ အရောင်အသွေး စုံလင်အောင် ပေါင်းစပ်ထားတာပါ။

အတွင်းပိုင်းဒီဇိုင်းပညာရှင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ နေရာတစ်ခုကို ဖန်တီးတဲ့အခါ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း မျဉ်းတစ်ကြောင်းတည်းနဲ့ ဆွဲလိုက်တာထက် အထူအပါး၊ အဖိအဖော့ သင့်လျှော်ရာ ချိန်ဆ ဖန်တီးရေးဆွဲရသလိုပဲ၊ နေရာတစ်ခုကို အသက်ဝင်စေဖို့၊ စိတ်ခံစားမှုတွေကို လှုံ့ဆော်ပေးဖို့၊ နေထိုင်သူတွေအတွက် သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး လှပတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခု ဖန်တီးပေးဖို့ဆိုရင် ဒီအထူအပါး၊ အလင်းအမှောင်နဲ့ အရောင်အသွေးတွေကို နားလည်ပြီး ကျွမ်းကျင်စွာ အသုံးပြုနိုင်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။

အရောင်တွေရဲ့ အခန်းကဏ္ဍမှာဆိုရင် အပူရောင်၊ အအေးရောင်၊ မော်ဒန်ရောင်၊ ရိုမန့်တစ်ရောင်၊ တက်ကြွရောင်၊ စိတ္တဇရောင်၊ ရဲရင့်ရောင်၊ ပွဲတင့်ရောင် စုံစုံလင်လင်နဲ့ ဒီဇိုင်းထဲမှာ ထည့်သွင်းရပါတယ်။ အရောင်တွေဟာ နေရာတစ်ခုရဲ့ ခံစားချက်ကို လုံးဝပြောင်းလဲပစ်နိုင်ပါတယ်။
ဥပမာ-

နွေးထွေးတဲ့အရောင်များ (Warm Colors)
အနီ၊ လိမ္မော်နဲ့ အဝါတို့လို အရောင်တွေက နွေးထွေးမှု၊ သက်တောင့်သက်သာရှိမှုနဲ့ တက်ကြွမှုကို ပေးစွမ်းပါတယ်။ ဧည့်ခန်း ဒါမှမဟုတ် ထမင်းစားခန်းလို နေရာမျိုးတွေမှာ သုံးလို့ကောင်းပါတယ်။

အေးမြတဲ့အရောင်များ (Cool Colors)
အပြာ၊ အစိမ်းနဲ့ ခရမ်းရောင်တွေကတော့ ငြိမ်သက်အေးချမ်းပြီး အပန်းဖြေတဲ့ ခံစားချက်ကို ပေးပါတယ်။ အိပ်ခန်း ဒါမှမဟုတ် ရေချိုးခန်းလို နေရာတွေမှာ သင့်တော်ပါတယ်။

ကြားနေအရောင်များ (Neutral Colors)
မီးခိုး၊ ဘေ့ချ် (beige)၊ အဖြူနဲ့ အနက်လို အရောင်တွေကတော့ နောက်ခံအရောင်အဖြစ် သုံးပြီး တခြားအရောင်တွေကို ပေါ်လွင်စေနိုင်ပါတယ်။ ခေတ်မီပြီး သန့်ရှင်းတဲ့ ခံစားချက်ကို ပေးပါတယ်။

ဒီဇိုင်နာတစ်ဦးအနေနဲ့ ဒီအရောင်တွေရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သက်ရောက်မှုတွေကို နောကျေနေအောင် သိရပါတယ်။ နေရာရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်(function) နဲ့ နေထိုင်မယ့်သူရဲ့ ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေး(personality) ကိုလိုက်ပြီး အရောင်တွေကို ရွေးချယ်ရပါတယ်။

'အလင်းအမှောင်နှင့် ဖွဲ့စည်းပုံ' အနေနဲ့ ပြောရမယ်ဆိုရင် မိုနိုခရိုမက်တစ် monochromatic (အရောင်တစ်ရောင်တည်း) အသုံးပြုတဲ့ ဒီဇိုင်းဆိုရင်တောင် အလင်းအမှောင် (light and shadow) နဲ့ မျက်နှာပြင်ဖွဲ့စည်းပုံ (texture) တွေကို အသုံးပြုပြီး ဒီဇိုင်းကို ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းအောင် ဖန်တီးလို့ရပါတယ်။
ဥပမာ-

အလင်းအမှောင် (Light and Shadow)
အလင်းရောင်ကို နည်းမျိုးစုံနဲ့ အသုံးပြုပြီး နေရာတစ်ခုရဲ့ Depth (အတိမ်အနက်) နဲ့ Dimension (ရှုထောင့်) ကို ဖန်တီးနိုင်ပါတယ်။ Accent lighting(အသားပေး အလင်းရောင်) တွေက ပန်းချီကား ဒါမှမဟုတ် ပန်းအိုးလို အရာဝတ္ထုတွေကို ပေါ်လွင်စေပြီး၊ ambient lighting (ပတ်ဝန်းကျင်အလင်းရောင်) ကတော့ နေရာတစ်ခုလုံးကို လင်းစေပါတယ်။

ဖွဲ့စည်းပုံ (Texture)
ချောမွေ့တဲ့ မျက်နှာပြင်၊ ကြမ်းတမ်းတဲ့ မျက်နှာပြင်၊ ပျော့ပျောင်းတဲ့ ပိတ်စ စတာတွေကို ပေါင်းစပ်အသုံးပြုခြင်းအားဖြင့် မျက်လုံးနဲ့တင်မက လက်နဲ့ပါ ခံစားလို့ရတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ဖန်တီးပေးပါတယ်။ ဥပမာ- သစ်သားမျက်နှာပြင်ကြမ်းနဲ့ ပိုးသားလိုက်ကာလိုမျိုး ပေါင်းစပ်မှုက နေရာတစ်ခုကို ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းစေပါတယ်။

အထူအပါး နားလည်ခြင်းဆိုတာ ဒီဇိုင်းပညာမှာတော့ အလေးပေးမှု (emphasis) နဲ့ ချိန်ခွင်လျှာညှိခြင်း (balance) လို့ပြောလို့ ရနိုင်ပါတယ်။

အလေးပေးမှု (Emphasis)
နေရာတစ်ခုမှာ အဓိကထားပြီး ပေါ်လွင်စေချင်တဲ့ အရာတစ်ခု ဒါမှမဟုတ် နေရာတစ်ခုကို ဖန်တီးတာပါ။ ဥပမာ- နံရံတစ်ခုကို မတူညီတဲ့ အရောင် ဒါမှမဟုတ် ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့ အလှဆင်တာမျိုးပါ။

ချိန်ခွင်လျှာညှိခြင်း (Balance)
ဒီဇိုင်းရဲ့ အစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို ဟန်ချက်ညီညီ ပေါင်းစပ်ထားခြင်းကို ဆိုလိုပါတယ်။ symmetry (ညီမျှမှု) နဲ့ asymmetry (မညီမျှမှု) နှစ်မျိုးလုံးကို အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ ဥပမာ - ကြီးမားတဲ့ ပရိဘောဂတစ်ခုရဲ့ ဘေးမှာ သေးငယ်တဲ့ အရာတွေကို ချိန်ခွင်လျှာ ညှိပြီး ချထားတာမျိုးပေါ့။

ဒီ "အထူအပါး နားလည်ခြင်း" ကပဲ ကျွန်တော်တို့ ဒီဇိုင်းတွေကို တေးသွားတစ်ပုဒ်လို နိမ့်မြင့်တက်ကျ သံစဉ်တွေ လှနေအောင် ဖန်တီးပေးနိုင်တာပါ။ ဒါမှသာ ဝါ၊ နီ၊ ပြာ မူလသုံးရောင်နဲ့ ဖြူနက်တွေညှပ်ပြီး လောကဓာတ်တစ်ခွင်လုံး ရောင်စုံအောင် မှုန်းနိုင်မှာပါ။

အချုပ်အနေနဲ့ပြောရရင်၊ အတွင်းပိုင်းဒီဇိုင်းဆိုတာ ရိုးရှင်းတဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်ဆိုတာထက် ပိုပါတယ်။ နေထိုင်သူတွေရဲ့ စိတ်ခံစားမှုနဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုပါ ထည့်သွင်းစဉ်းစားရတဲ့ ဖန်တီးမှုတစ်ခုပါ။ ဒီလို ဖန်တီးနိုင်ဖို့ အရေးကြီးဆုံးကတော့ "အထူအပါး နားလည်ဖို့" ပါပဲ။ ဒါကို မတတ်ရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်က ရွတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗျာလေးလိုပဲ- “အေဘီစီဒီ မတတ်ဘဲ နှင့် အရပ်ထဲကိုဝင်၊ ဖိနပ်ခိုးတာနင်” ဆိုတဲ့ ကလေးတွေ အချင်းချင်း စနောက်ကြသလို ဖိနပ်သူခိုးလို့ အထင်မခံရအောင် ဒီဇိုင်းပညာကို လေးလေးနက်နက် လေ့လာသင်ယူဖို့ လိုအပ်တဲ့ အကြောင်းပြောရင်း ကျွန်တော် တိုတိုထွာထွာ ရေးထားတဲ့ ကဗျာလေးကိုလည်း ဖော်ပြလိုက်ပါတယ်။
ဆွဲကတည်းက
အထူအပါးမပါဘဲ
တဖြောင့်တည်းပဲ ဆွဲခဲ့လိုက်တာလေ
ဆွဲဆောင်မှုမရှိဘူးပေါ့...။
ဘ၀ဆိုတာ
တဖြောင့်တည်းမှ မဟုတ်တာ...။
အထူအပါး၊ အလင်းအမှောင်
အရောင်အသွေး
စုံလင်အောင်ပါရတယ်လေ...။
အပူရောင် အအေးရောင်
မော်ဒန်ရောင် ရိုမန်တစ်ရောင်
တတ်ကြွရောင် စိတ္တဇရောင်
ရဲရင့်ရောင်တွေ ပွဲတင့်ရောင်တွေ
စုံစုံလင်လင်နဲ့
ပုံပြင်တစ်ပုဒ်လို
နိမ့်မြင့်တက်ကျ
သံစဉ်တွေလှနေအောင် ပါရတယ်လေ...။
ထူသင့်တာထူ၊ ပါးသင့်တာပါး
နားလည်ဖို့ အင်မတန်အရေးကြီးတာပေါ့...။
မိုနိုခရိုမက်တစ်နဲ့ ဆွဲရင်တောင်
ကိုယ့်ပုံက ရုန်းကြွနေဖို့ လိုမယ် မထင်ဘူးလား...။
နြူထရယ် စကင်နဲ့ မြူဆွယ်ချင်ရင်တောင်
အလင်းအမှောင် အတက်အကျ
သဘာဝတွေ နောကျေနေရမှာပေါ့...။
အဲလိုသာဆိုရင်
ဝါ၊ နီ၊ ပြာ မူလ သုံးရောင်နှင့်
ဖြူနက် တွေ ညှပ်ပြီး
လောကဓါတ် တခွင်လုံး
ရောင်စုံအောင် မှုန်းလို့ရပြီပေါ့....။
ဒါပေမယ့်
ကိုယ့်လူရေ....
အရေးအကြီးဆုံးက
အထူအပါး နားလည်ဖို့ပဲ...။
အဲဒါမှ မတတ်ရင်တော့
အရပ်ထဲမှာ မ၀င်နဲ့ကွာ...
ဖိနပ်သူခိုးလို့ပဲ
အထင်ခံရလိမ့်မယ်...။

ဘဝမှာ အရောင်တွေ မစုံမလင် မသဲကွဲရင်တောင် အထူအပါးလေးတော့ လိုသလို ဖြည့်စွက် ချယ်မှုန်းနိုင်ဖို့ ကြိုးစား ကြည့်သင့်တာပေါ့နော်။
No comments:
Post a Comment